Πάντα ο φτωχός ενεργειακά βοράς, είχε στραμμένο το βλέμμα του στον πλούσιο νότο και στην γειτνίασή του με την Αφρική. Τρανταχτό παράδειγμα το σχέδιο Atlantropa που εμπνεύστηκε ο Γερμανός αρχιτέκτονας και οραματιστής Herman Sörgel, στο διάστημα του μεσοπολέμου, σε μια εποχή κρίσης, στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και τις αρχές της δεκαετίας του 1930:
Το σχέδιο Atlantropa είχε σαν κεντρική ιδέα την κατασκευή ενός τεράστιου υδροηλεκτρικού φράγματος ανάμεσα σε Ισπανία και Μαρόκο, στο στενό του Γιβραλτάρ, μήκους σχεδόν 30 χιλιομέτρων, δαμάζοντας τα νερά που εισέρχονται από τον Ατλαντικό Ωκεανό προς τη Μεσόγειο. Ένα δεύτερο φράγμα θα κατασκευαζόταν στον Βόσπορο, αποκόπτοντας την Μεσόγειο από την Μαύρη Θάλασσα.
Σαν αποτέλεσμα, το επίπεδο της θάλασσας στη Μεσόγειο θα έπεφτε κατά περίπου 90 μέτρα, και 233.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα νέας γης (έκταση που ισοδυναμεί με 1,7 φορές της Ελλάδας) θα αναδύονταν, έτοιμα για αποίκιση και καλλιέργεια.
Το σχέδιο όμως δεν σταματούσε εκεί: Στη Νεα Γη που θα ένωνε με στεριά την Ιταλία με τη Σικελία, πλησιάζοντας πολύ κοντά στην Τυνησία, θα κατασκευαζόταν ένα τρίτο φράγμα, που θα αποτελούσε και δεύτερη γέφυρα ένωσης Ευρώπης-Αφρικής. Οι τεράστιες τουρμπίνες του φράγματος, θα κατέκλυζαν με νερό την Έρημο Σαχάρα, ενώνοντας την στα νότια με τη Λίμνη Τσαντ του Κογκό, δημιουργώντας μια «εσωτερική θάλασσα» στην Αφρική, έκτασης 350.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων! Σκοπός ήταν να μετατραπεί η άνυδρη Αφρική σε έναν αποικίσιμο χώρο, με πλήθος καλλιεργειών.
Σήμερα, σε μια εποχή κρίσης όπως και τότε, τα μεγαλεπήβολα έργα μηχανικής αντικαθίστανται από οικονομικά μοντέλα. Η επικείμενη ενοποίηση των αγορών ηλεκτρικής ενέργειας σε συνδυασμό με τους "εξεγερμένους" λαούς της Βόρειας Αφρικής, με τις ήδη εγκατεστημένες μονάδες ηλιοθερμικών, φέρνουν πολύ καλύτερα αποτελέσματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου