Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

Τα λέει όπως έχουν τα πράγματα , ακούει κανείς ;


Τι γίνεται άραγε με το γνωστό θέμα της απόδοσης στους τοπικούς οικιακούς καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος, μέσω συμψηφισμού, του παρακρατηθέντος από τους παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας από αιολικούς και μικρούς υδροηλεκτρικούς σταθμούς, 1% των ακαθάριστων εσόδων;
Το ιστορικό της ασυνέπειας του κράτους ως προς την απόδοση των παρακρατηθέντων από τους υδροηλεκτρικούς, έχει αρχή το 2010 και δυστυχώς το τέλος του παραμένει άγνωστο. Δεν αμφισβητειται η πρόθεση των διοικούντων να ενισχύσουν τον οικονομικά ασθενέστερο πληθυσμό που κατά κανόνα αποτελεί τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων των απομακρυσμένων από τα κέντρα των αποφάσεων, χωριών που έχουν την τύχη να διαθέτουν εκμεταλλευόμενο αιολικό ή υδατικό δυναμικό και ταυτόχρονα να προωθήσουν το φιλοπεριβαλλοντικό χαρακτήρα των ΑΠΕ που πλήττεται από τοπικές στοχαστικές ιδεοληψίες. Οι προθέσεις όμως επιβραβεύονται με την υλοποίηση των έργων και αυτά τα έργα δεν τα βλέπουνε. Φυσικά προέχει η επιβεβαίωση ότι το συσσωρευμένο χρηματικό ποσό υπάρχει ως φυσικό αντικείμενο και δεν είναι απλά εγγραφή σε λογιστικά βιβλία κάποιας υπηρεσίας...
Ας ελπίσουμε ότι με τον ίδιο ζήλο που επιδεικνύεται για την εφαρμογή του τέλους διακοψιμότητας για ενίσχυση της βιομηχανίας, το επίσημο κράτος να ασχοληθεί και με την ελάφρυνση των κατοίκων των τοπικών κοινωνιών οι οποίοι περιμένουν την μείωση του κόστους ενέργειας των νοικοκυριών τους. Άλλωστε, όπως κάθε καλόπιστος θέλει να πιστεύει, τα χρήματα περιμένουν τον κρατικό μηχανισμό να νικήσει την αδράνειά του και να μετατρέψει την απώλεια ενέργειας λόγω τριβών, σε παραγωγή έργου. 
Κανένας πλέον δεν έχει την πολυτέλεια να χαρίζει τα χρήματα που δικαιούται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου