Ο Δημήτρης Αντωνίου παρουσίασε στο Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης το βιβλίο του με τίτλο «Έτσι είναι η ζωή» και ο Βαγγέλης Τζιβόπουλος δεν θα μπορούσε να απουσιάζει, ύστερα και από τη σχετική προτροπή της Βούλας Πατουλίδου.

Πριν από δέκα χρόνια, στις 14 Οκτωβρίου 2006, ο Δημήτρης Αντωνίου μαζί με φίλους του καθόταν έξω από το σχολείο του, το 7ο λύκειο Καλαμαριάς, το οποίου τελούσε υπό κατάληψη. Ένα αυτοκίνητο, που κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα επί της οδού Ανδριανουπόλεως, έχασε τον έλεγχο και έπεσε πάνω στα παιδιά. Μόνος σοβαρά τραυματίας ο Δημήτρης, ο οποίος «γλίτωσε» το θάνατο με συντριπτικό κάταγμα στον αυχένα, ολική ρήξη νωτιαίου μυελού και ακρωτηριασμό του δεξιού του χεριού
.

Όμως, δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Δημιούργησε την ομάδα graffiti «C’est La Vie», ομορφαίνοντας σχολεία και γκρίζους αστικούς χώρους, σπούδασε στο τμήμα Φυσικής του ΑΠΘ, συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στην Οικονομική Θεωρία στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, ασχολήθηκε με στίχους ραπ τραγουδιού, έγραψε το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Έτσι είναι η ζωή» και αυτό το διάστημα ολοκληρώνει το δεύτερο.

Την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου του διοργάνωσε ο Οργανισμός Τουρισμού Θεσσαλονίκης και πρόεδρός του αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης Βούλα Πατουλίδου και ήταν υπό την αιγίδα του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης (Μακεδονίας Θράκης) και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Η κ. Πατουλίδου, μεταξύ άλλων, μίλησε για τη δύναμη ψυχής του Δημήτρη, που γνωρίζει από το 2006, και την πορεία του όλα αυτά τα χρόνια.

Στην εκδήλωση, που παρουσίαζε ο Γιάννης Σερβετάς, συμμετείχαν φιλικά οι καλλιτέχνες, Φωτεινή Βελεσιώτου, 12ος Πίθηκος και η Χορωδία Γυναικών «Αγία Κασσιανή η Υμνογράφος» της Ι.Μ. Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως.

Αρωγός σε όλη αυτή την προσπάθεια ήταν ο παγκόσμιος πρωταθλητής μάστερς στις καταδύσεις Βαγγέλης Τζιβόπουλος, που βρίσκεται αυτό το διάστημα στη Θεσσαλονίκη και φυσικά δεν μπορούσε να αρνηθεί το κάλεσμα της Βούλας Πατουλίδου. «Το βασικό μήνυμα που θα ήθελα να περάσει προς τα έξω είναι ότι δεν βοηθάμε το Δημήτρη αλλά βοηθούμαστε εμείς οι ίδιοι και η κοινωνία μέσα από ανθρώπους σαν τον Δημήτρη και τους έχουμε ανάγκη στην καθημερινότητά μας, γιατί αποτελούν πηγή δύναμης και έμπνευσης. Ανθρώπους σαν τον Δημήτρη, το κράτος και η εκπαιδευτική κοινότητα πρέπει να τους ‘εκμεταλλεύεται’, με την καλή έννοια της λέξης φυσικά», τόνισε ο Τζιβόπουλος, άνθρωπος με έντονες κοινωνικές ευαισθησίες, ο οποίος στις ΗΠΑ όπου ζει μόνιμα, «τρέχει» το πρόγραμμα «I live to inspire». Πρόκειται για ένα επιδοτούμενο πρόγραμμα από τη σχολική επικράτεια στο Τέξας και τη Νέα Υόρκη, μέσω του οποίου εξιστορεί σε μικρούς μαθητές τα δικά του βιώματα και ως μαθητής και ως αθλητής.

aquaplanet.gr