ΜΕΛΙΤΑ Χισκάκη :Μου τα πήρες. Το ξέρω και το ξέρεις ότι θα μου τα ξαναπάρεις.

Ας πούμε εντάξει μέχρι εδώ γιατί καταλαβαίνω ότι σε πιο δύσκολη θέση, η χώρα πεθαίνει.

Τώρα που έχεις αυτό το πλεόνασμα, γιατί βρε καλέ μου δε με βοηθάς;

Δε σου ζητάω λεφτά στο χέρι. Δε σου ζητάω μισθό, ούτε 13ο ούτε 14ο ούτε. Δε σου ζητάω καν επιδόματα.

Κάνε ομως κάτι να βοηθήσεις τη δουλειά μου. Αυτή που θα βγάλει λεφτά για να σου δώσω και να πληρώσεις μισθούς και συντάξεις.

Κάνε κάτι, έστω και κάτι μικρό, για να κρατήσω το προσωπικό μου και αν θέλει ο Θεός, να πάρω κι άλλο.

Αν τώρα με ρωτάς, τι να κάνεις....τι να σου πω....αν δεν ξέρεις, το βουλιαξαμε το καράβι στην προβλήτα...

Τώρα θα μου πεις, κι οι άλλοι τι έκαναν;

Παρόν λέει... Δε σε ρώτησα παλικάρι μου, πού είσαι.

Τι κάνεις σε ρωτάω!

Παρόν ε;

Μάλλον Απόν εννοείς... και μάλιστα αδικαιολογητως απόν...

Όσο για το φως που βλέπεις εσύ αδερφέ μου στην άκρη του τούνελ, το τραίνο είναι που έρχεται!