Ο πραγματικός φίλος μου , δεν με ξέχασε ούτε μετά από 14 μήνες !!!!

Πλησίαζαν Χριστούγεννα του 2015 και ξαφνικά χάθηκε ο φίλος μου , η παρέα μου στις εργασίες στο κτήμα και στην αυλή του σπιτιού .Χθες Τσικνοπέμπτη κι αφού ήπια τον  καθιερωμένο  καφέ της ημέρας , ξεκίνησα για να επιστρέψω ,στο κονάκι μου .Λίγο πριν φθάσω στο αμάξι και φύγω , βλέπω στην αυλή της Εκκλησίας του Ιερού Ναού Αγίων  Νικάνδρου και Ιωανικίου   , μια γνώριμη φιγούρα .Το χαμένο φιλαράκι μου , τον φώναξα αμέσως  ,  κι ήρθε προς το μέρος μου με μάτια που έλαμπαν από χαρά .Η δική μου χαρά όμως δεν περιγράφεται .Η ελευθερία που έζησε και η άσωτη ζωή τους τελευταίους 14 μήνες , μακριά από εμένα , δυσκόλεψε την κατάσταση για λίγη ώρα μέσα στην πόλη της Αριδαίας , μέχρι να βρεθεί τρόπος συμβιβασμού και μεταφοράς στο σπίτι του , στο σπίτι μας .Σήμερα χαρούμενοι και οι δυο μας ,  απολαμβάνουμε την παρέα μας , στην αυλή του σπιτιού , ξεχνώντας την άσχημη αυτή περίοδο της απουσίας του από την οικογένειά μας .Ο σκύλος είναι πραγματικός φίλος και δεν ξεχνά αυτούς που τον αγαπούν κι αυτούς που ο ίδιος αγαπά και σέβεται .