…Αυτό το φιλί βασανίζει τους αιώνες. Γιατί τόσο σπουδαίο και τόσο μοιραίο; Ήταν τόσο σημαντικός στην ιστορία ένα προδότης; Και όποιος φιλάει ωραία είναι ενδεχομένως και Ιούδας; Ή μήπως τα εξιδανικευμένα φιλιά είναι αυτά που γεννάνε πόνο; Μήπως να κόψουμε τα φιλιά από την ζωή μας για να είμαστε ήσυχοι;
Ερωτήματα που γεννιούνται
όταν δικός μας άνθρωπος, ο κοντινός, ο φίλος, ο αδερφός μας, ο σύντροφος μας, μας πουλήσει για τριάντα μόνο αργύρια. Όταν πλησιάσει μέσα στην νύχτα και με μορφή αθώου χαϊδεύσει την σάρκα μας για να εξαργυρώσει το τίμημα της μετά.
Δύσκολες μέρες για αλήθειες. Δύσκολες μέρες για εμπιστοσύνη. Κανείς δεν είναι κανενός και κανείς δεν χρωστά σε κανέναν παρά μόνο στο Θεό εμπιστοσύνη. Οι μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας που έρχονται είναι μέρες περισυλλογής και σταύρωσης. Βιώνουμε τα πάθη του Χριστού σαν δικά μας. Τα ομοιάζουμε, τα ερμηνεύουμε, τα συγκρίνουμε. Μετράμε απώλειες, μετράμε αμαρτίες. Τολμάμε να κοιτάξουμε το θάνατο στα μάτια γιατί υπάρχει η Ανάσταση παρακάτω.
Η προδοσία σαν τραγικός επίλογος, πονάει γιατί εμπλέκονται παράμετροι αγάπης, φιλίας, θαυμασμού. Ο Ιούδας ο μαθητής του Χριστού, φίλησε τον δάσκαλο του και τον παρέδωσε χωρίς οίκτο στον θάνατο. Γνώριζε από κοντά ότι είναι ο αναμάρτητος θεάνθρωπος. Είδε τα θαύματα Του, μοιράστηκε το ανέσπερο φως Του. Κι όμως η πλεονεξία, ο εγωισμός, τα πάθη νίκησαν.
Πόσους Ιούδες αλήθεια έχει αυτή η ζωή; Ιούδες που φιλάνε υπέροχα; Μήπως είμαστε κι εμείς με την ανοχή μας, ένας Ιούδας της ύπαρξη μας;
Βάσω Ρουμελή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου