Νιώθεις πολύ περισσότερο τους άλλους όταν έχεις περάσει τα ίδια με αυτούς ...
Η Anastasia Papalouka είναι λυπημένη και λέει :
20 Ιουλίου στις 6:14 μ.μ. ·
Ένα μικρό αφιέρωμα....
Ώρα 5:20 το πρωί...ξυπνώ στον ήχο των σειρήνων που ηχούν ξανά... και ξανά....
Τις περίμενα... μετά απο τόσα χρόνια...κάθε χρόνο τέτοια μέρα.... τις περιμένω.....θέλω να τις ακούσω... δεν θέλω να ξεχάσω...
Έχουν περάσει 44 ολόκληρα χρόνια μετά από εκέινη.. .την τραγική και μαύρη.. μέρα... γιά την Κύπρο ολόκληρη... για την οικογένεια μου...
Μνήμες που η παιδική ψυχή βίωσε μα δεν έχουν ξεθωριάσει....ξεπηδούν σκόρπιες.... μέσα στο μυαλό μου και θυμάμαι... σαν να ήταν χτές....
Προσπαθώ να τις βάλω σε μια σειρά.... η καρδιά αρχίζει τρελό χορό......ένας κόμπος ανεβαίνει στο λαιμό....προσπαθεί.... όμως δεν καταφέρνει να συγκρατίσει τα δάκρυα που αβίαστα κυλούν.... στα μάτια...το χέρι τρεμάμενο.....θέλει να αποτυπώσει τα συναισθήματα που πλημυρίζουν... χρόνια τώρα ....κάθε τέτοια μέρα... την καρδιά.....τη ψυχή... το μυαλό μου....
Μπορώ να γράφω ώρες ατελειωτες... για τον ήρωα ...των παιδικών μου χρόνων....που έμελλε να γίνει....πραγματικός ήρωας... της πατρίδας μου....
Θυμάμαι τα τελευταία Χριστούγεννα του '73 όταν κρυφά... μου έβαλες κάτω απο το μαξιλάρι ένα μικρό βιβλίο με ιστορίες .....με τίτλο..."Η Φεγγαρογεννημένη".....( το φυλάω ακόμα σαν φυλαχτό) θέλωντας να με κάνεις να πιστέψω ότι υπάρχει ακόμα...ο Άη Βασίλης....
Δεν ήσουν παρά μόνο ένα 19χρονό..χαρούμενο αγόρι....γεμάτο ζωντάνια και όνειρα...τολμηρός και γενναίος....!
Λές και σε βλέπω μπροστά μου... τρέχάτος...να μπαίνεις στην αυλή του σπιτιού μας μετά απο άδεια του στρατού....να άρπαζεις τη μάνα μας... να τη σήκωνες ψηλά και την στριφογυρίζεις στον αέρα......κι' αυτή να χαμογελά...... και να σε καμαρώνει..!. όπως και γώ...
Της έλέγες να μη στεναχωριέται για τίποτα.....να μη λυπάται....! Όταν θα τελείωνες τη θητεία σου θα στεκόσουν δίπλα της... θα δούλευες ...όπως έκανες απο τα 16 σου....
Είχες πρόωρα καταταγεί στο στρατό......γιά να τελειώνεις μιά ώρα γρηγορότερα.... όπως έλεγες.... να δουλέψεις για να στηρίξεις οικονομικά την οικογένεια σου ως ο μεγαλύτερος....αδελφός.
Έτσι και το μαύρο εκείνο χάραμα... αψηφώντας τον κίνδυνορ ρίχτηκες στη μάχη.....έτρεξες πρώτος...απ' τους πρώτους όπως μας είπαν οι σύντροφοι σου..... να υπερασπιστείς την πατρίδα...την Πάφο... την οικογένεια σου....να κάνεις το χρέος σου...απέναντι της..!!
Προαισθανόμενος το μοιραίο...λίγες ώρες πρίν....ζήτησες ...να πουν στη μάνα σου... να μην σε κλάψει....αλλά να είναι περήφανη που δίνεις τη ζωή σου για την πατρίδα!!
Έσβησες ...τόσο άδικα.... τόσο νωρίς....στο πρώτο βόλι!
Όταν αντίκρισα ...το όμορφο σου πρόσωπο... ήταν λές... και κοιμόσουν.... είχες όμως ακόμα... εκείνο το γλυκό... χαμόγελο....στα χείλη....!!
Αιωνία η μνήμη σου αξέχαστε αδερφέ μου... ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει.....
Καλή αντάμωση....!!
Ανθυπολοχαγός Φίλιππος Παπαλουκάς, έπεσε ηρωικά μαχόμενος το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974 στίς μάχες του Μουττάλου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου