Ορισμένες αποφάσεις μοιάζουν μικρές. Μέχρι να καταλάβεις τι πραγματικά σημαίνουν.
Ποιος προστατεύεται όταν αποκλείεται ο εθελοντής και κυριαρχεί το συμφέρον του ισχυρού;
Ποιος θα σταθεί δίπλα στους συλλόγους των χωριών, που εδώ και δεκαετίες με προσωπικό κόπο, μεράκι και αγάπη, κρατούν ζωντανές τις πλατείες του καλοκαιριού;
Και τελικά, πού είναι οι φωνές που πρέπει να ακουστούν;
– Άραγε ποια είναι η θέση των βουλευτών που κάθε καλοκαίρι φωτογραφίζονται με χαμόγελα από πανηγύρι σε πανηγύρι;
– Ποια είναι η στάση των δημάρχων και των τοπικών αρχών που κατά τα άλλα κόπτονται για την πολιτιστική κληρονομιά;
– Πώς αντιδρούν οι κοινότητες που βλέπουν τις γιορτές τους να περιορίζονται σε επιλογές για λίγους;
– Τι λένε οι φορείς πολιτισμού που ορκίζονται στην παράδοση, αλλά σωπαίνουν όταν αυτή πλήττεται;
Τα πανηγύρια δεν είναι απλώς εκδηλώσεις.
Είναι η μνήμη του χωριού, η φωνή του παρελθόντος στο παρόν και η ελπίδα του αύριο. Είναι η συμμετοχή και η συνύπαρξη, όχι μια υπηρεσία που "αγοράζεις".
Μέρες σαν κι αυτές, θυμίζουν τις πιο δύσκολες στιγμές της πανδημίας: τότε που παλεύαμε να ξεχωρίσουμε τον παραλογισμό από την απλή λογική. Τότε που το "μαζί" μπήκε σε καραντίνα και τώρα, κάποιοι φαίνεται πως θέλουν να μείνει εκεί.
Η σιωπή δεν είναι επιλογή.
Οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να πάρουν θέση.
Οι εκλεγμένοι πρέπει να μιλήσουν.
Η παράδοση αξίζει υπεράσπιση, όχι διαχείριση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου