Από το 2014 είμαστε η πύλη εισόδου των προσφύγων και μεταναστευτικών ροών, από κάθε περιοχή του αραβικού κόσμου, αλλά και χωρών της Αφρικής, όπου οι εμφύλιες πολεμικές συρράξεις και η εισβολή γειτονικών χωρών, έχουν δημιουργήσει αστάθεια και έλλειψη ασφάλειας στους κατοίκους τους. Αυτό έχει αποτέλεσμα την συνεχή μεταναστευτική ροή προς τη χώρα μας, κυρίως μέσω θάλασσας από χιλιάδες ανθρώπους, με την προοπτική να συνεχίσουν το ταξίδι τους στην Ευρώπη για μια καλύτερη ζωή από αυτήν που διαβιούν στις χώρες τους οι περισσότεροι.
Βέβαια υπάρχουν διεθνείς νόμοι και κανονισμοί για την διευθέτηση ή την αντιμετώπιση του προβλήματος, ωστόσο δεν εφαρμόζονται από τις περισσότερες χώρες της Ε.Ε. και την Τουρκία, η οποία εκμεταλλευόμενη στο ακέραιο την γεωγραφική της θέση και παραβιάζοντας τις διεθνείς συνθήκες, στέλνει στην Ελλάδα μέσω δουλεμπόρων ανεξέλεγκτο πληθυσμό προσφύγων-μεταναστών, προκειμένου να εκβιάσει την Ε.Ε. για περισσότερη οικονομική ενίσχυση-βοήθεια, εφόσον η Ελλάδα είναι τα σύνορα της Ευρώπης.
Με τον τρόπο αυτό αφενός μεταβιβάζει το πρόβλημα των προσφύγων, στην Ε.Ε. και ιδιαίτερα στη χώρα μας. Δυστυχώς η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι αλληλέγγυα στο βαθμό που πρέπει προς την πατρίδα μας με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ανταποκριθεί επαρκώς στο διεθνές αυτό ζήτημα του Μεταναστευτικού-Προσφυγικού.
Από όλη αυτήν την χρονοβόρα διαδικασία που κατά την άποψή μου θα διαρκέσει πολλά χρόνια ακόμη, η πατρίδα μας βρίσκεται και θα βρεθεί στο μέλλον σε πιο δύσκολες στιγμές διαχείρισης του εν λόγω ζητήματος.
Είδαμε στο παρελθόν, αλλά και σήμερα την αντίδραση των τοπικών κοινωνιών να είναι περισσότερο αρνητική στην προσωρινή ή μακροχρόνια, διαμονή των προσφύγων-μεταναστών, είτε από κακή πληροφόρηση είτε από λανθασμένες αντιλήψεις, που τροφοδοτούν κάποιοι ξεχνώντας την προσφυγική καταγωγή τους, αλλά και από λανθασμένες ή επιπόλαιες επιλογές των Κυβερνήσεων και των τοπικών Αρχών.
Είδαμε και βλέπουμε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα υφίσταται στις πύλες εισόδου και εξόδου της χώρας, στα νησιά του Βορείου Αιγαίου και στην Βόρεια Ελλάδα.
Προκειμένου να υπάρξει καλύτερη διαχείριση του ζητήματος θα πρέπει να ληφθούν μέτρα και να υλοποιούνται πιο γρήγορα οι απαραίτητες διαδικασίες ώστε να υπάρξει ήπια αποσυμφόρηση των ακριτικών νησιών μας και σταδιακή βελτίωση του προσφυγικού και μεταναστευτικού προβλήματος. Ποια είναι αυτά τα μέτρα κατά την άποψή μου:
1) Ουσιαστική φύλαξη των συνόρων μας που αποτελούν σύνορα της Ευρώπης.
2) Οι πρόσφυγες και μετανάστες που εισέρχονται στη χώρα πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ανθρώπινες υπάρξεις. Αυτό σημαίνει άμεση καταγραφή σε δομές υποδοχής και προστασία ευάλωτων ομάδων και ασυνόδευτων ανήλικων.
3) Άμεση αποσυμφόρηση των ακριτικών νησιών μας (Λέσβος, Χίος, Σάμος). Οι προσφυγικοί πληθυσμοί να μην ξεπερνούν τις δυνατότητες φιλοξενίας των έτσι κι αλλιώς μικρών δομών υποδοχής τους.
4) Να ενισχυθούν οι υπηρεσίες ασύλου ώστε να ταυτοποιούνται άμεσα οι δικαιούχοι ασύλου, να εντάσσονται σε μαθήματα εκμάθησης ελληνικής γλώσσας ώστε να μπορέσουν να αναζητήσουν εργασία. Δόξα το Θεό στις αγροτικές περιοχές, έχουμε ανάγκη από εργατικά χέρια. Και φυσικά με βάση τα χαρτιά νομιμοποίησης τους να μπορούν να ταξιδέψουν σε χώρες της Ε.Ε., να ενωθούν με άλλα μέλη της οικογένειάς τους
ή να ζήσουν και να εργαστούν όπου επιθυμούν.
5) Για όσους δικαιούνται άσυλο, να υπάρχει δυνατότητα φιλοξενία τους σε ανθρώπινες συνθήκες και να μην γίνονται παράνομες επαναπροωθήσεις, που ενέχουν στοιχεία ίσως και οικονομικής συναλλαγής.
6) Η προστασία και ο σεβασμός της ζωής είναι οι κύριοι παράγοντες του προβλήματος. Το άρθρο 80 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της ΕΕ, το οποίο προβλέπει την «δίκαιη κατανομή των ευθυνών» στο εξεταζόμενο θέμα ανάμεσα στα κράτη-μέλη, δυστυχώς δεν εφαρμόζεται.
7) Ο πατριωτισμός μας πρέπει να εκφραστεί και με κινήσεις αλληλεγγύης προς τα ακριτικά νησιά μας. Να μοιραστεί το βάρος φιλοξενίας των προσφύγων και μεταναστών σε όλες τις περιοχές της χώρας μας. Κάθε πόλη, κάθε νομός να αναλάβει την φιλοξενία ενός ορισμένου αριθμού προσφύγων, ώστε να ελαφρύνουν οι ασφυκτικά γεμάτες δομές των νησιών μας. Τα γκέτο τύπου πρώην Μόριας και νυν Καρά Τεπέ, μετά από τόσα χρόνια εγκλεισμού αυτών των ανθρώπων θα φέρνουν μόνο προβλήματα.
8) Να υπάρξει ειδική μέριμνα για τα ασυνόδευτα παιδιά με φροντίδα για την εκπαίδευσή τους. Να δημιουργηθούν ειδικές τάξεις, ώστε να διδαχθούν την Ελληνική γλώσσα και ιστορία, αλλά και τα υπόλοιπα μαθήματα και κοινωνικές δεξιότητες, γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο τα παιδιά αυτά να μείνουν για πάντα στη χώρα μας.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να προσθέσω μια τοποθέτηση του πατέρα Αντώνιου από την «Κιβωτό του Κόσμου» που αναφέρει πως:
«Με την πάροδο των χρόνων στα ελληνόπουλα προστέθηκαν και παιδιά μεταναστών ή προσφύγων. Να δείτε τον τρόπο με τον οποίο συμβιώνουν όλα μαζί. Εδώ πραγματοποιείται ένα πείραμα που αποδεικνύει ότι μπορούμε τελικά να ζούμε αρμονικά χωρίς χαρακιές και όρια, “εδώ εσύ, εκεί εγώ”. Το καταφέραμε με τον σεβασμό και την άδολη αγάπη. Προσφυγόπουλα που έδωσαν τα πάντα για να φτάσουν στο “όνειρο”. Και απογοητεύτηκαν. Και ο σκοπός μας δεν είναι να παραβιάσουμε τα ιερά και τα όσια τους. Και εγώ από πρόσφυγες κατάγομαι, Μικρασιάτες. Τους το λέω και αμέσως παίρνουν τα πάνω τους».
Φανταστείτε τι ανθρώπους διαπλάθουμε, αρνούμενοι να φιλοξενηθούν στις δομές εκπαίδευσης. Κι αν δεν είναι εφικτό να δημιουργηθούν ειδικές τάξεις, να μπορούν να συμμετέχουν στις τάξεις μαζί με τα Ελληνόπουλα. Να αγκαλιάσουμε τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα γιατί είναι τα θύματα ενός πολέμου που άλλοι διεξάγουν. Αλλοίμονο αν αφήνουμε στην απόλυτη εγκατάλειψη τα παιδιά! Δεν αφορά τον πολιτισμό μας μια τέτοια στάση και πρέπει όσοι έχουν ανάλογη στάση να την επανεξετάσουν και να θυμηθούν, ότι και οι ίδιοι είναι παιδιά άλλων προσφύγων, σε άλλες εποχές και άλλο ιστορικό πλαίσιο, αλλά η προσφυγιά είναι πάντα ίδια!
Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ και στην περίπτωση του Δήμου Πέλλας στον οποίο είμαι εκλεγμένος Δημοτικός Σύμβουλος και επικεφαλής της μείζονος Αντιπολίτευσης.
Και εμείς στα Γιαννιτσά φιλοξενήσαμε αρκετούς μετανάστες-πρόσφυγες σε πρόχειρες εγκαταστάσεις, σε ξενοδοχεία της πόλης μας, καθώς και στην Έδεσσα, και γνωρίζουμε πολύ καλά τις δυσκολίες αντιμετώπισης του προβλήματος.
Αντιλαμβάνεστε ότι το ζήτημα είναι σύνθετο, δεν είναι απλό! Οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να είναι περισσότερο ανεκτικές σε τέτοιου είδους περιπτώσεις. Και η Πολιτεία δια των εκπροσώπων της οφείλει να ενημερώνει τις Δημοτικές- Κοινοτικές Αρχές έτσι ώστε να μην καταλαμβάνονται εξ απήνης. Να προηγείται η διαβούλευση για την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος. Το να αρνούμαστε την οποιαδήποτε φιλοξενία προσφύγων και μεταναστών στην περιοχή μας ή στο σχολείο σε πέντε προσφυγόπουλα, δεν συνιστά πατριωτική στάση! Πατριωτισμός σημαίνει ότι αγαπώ τη χώρα μου και μαθαίνω και στους ξένους που έρχονται να την αγαπούν το ίδιο.
Με εκτίμηση
Το μέλος της Επιτροπής Προσφυγικού-Μεταναστευτικού και Κρίσεων
Στάθης Καστερίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου