ΜΠΑΚΑΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ : Το ταξίδι του κτηνοτρόφου στα βοσκοτόπια του Αετοχωρίου

 

Στην αναχώρηση για τα ορεινά βοσκοτόπια των βουνών κάνουμε έναν καλό έλεγχο στο κοπάδι των βοοειδών, αν κάποιο ζώο είναι άρρωστο, κουτσό, ή αδύναμο το αφήνουμε στο στάβλο γιατί υπάρχει κίνδυνος να χαθεί.

Στο ξεκίνημα τα γελάδια καταλαβαίνουν ότι πρόκειται να πάνε στο βουνό, είναι χαρούμενα, οι μητέρες θηλάζουσες αγελάδες έχουν από κοντά τα μικρά τους τα αναζητούν και είναι πιο προστατευτικές στην ύπαιθρο, έχουν πιο έντονο το αίσθημα του κινδύνου.

Περπατάνε με πιο γρήγορο Ρυθμό βοσκώντας ταυτόχρονος.

Μπροστά πηγαίνουν τα στέρφα και δυνατά γελάδια με τά μεγάλα κουδούνια, οι μελωδικοί μαγευτική ήχοι καθοδηγούν όλο το κοπάδι ώστε να φτάσουν με περήφανη ασφάλεια στον προορισμό τους.

Το βράδυ αν χρειαστεί να κάνουμε μια στάση επιλέγουμε μια περιοχή που να έχει ορατότητα, να είναι αλάνα με περίσσια ανοιχτωσιά, εκεί ο γελαδάρης ή βοσκός ανάβει το βράδυ μια φωτιά, οι παλιοί λένε ότι οι λύκοι φοβούνται την φωτιά από την μυρωδιά και μόνο του καπνού, φεύγουν μακριά τους μυρίζει κίνδυνος.

Όλοι τώρα χαλαρώνουμε, τα γελάδια ξεκουράζονται, μαζεύονται γύρω από την φωτιά, περιποιούνται τα μικρά τους μοσχάρια με την γλώσσα τους τα κάνουν μασάζ σε όλα τα καταπονημένα μέρη του κορμιού τους, και μοιάζουν να είναι χτενισμένα με όμορφες αυτοσχέδιες χωρίστρες.

Είναι μια μαγευτική βραδιά, ιδικά αν έχει και φεγγάρι είναι ΌΝΕΙΡΟ.

Εκεί νιώθουμε ότι είμαστε γεννημένοι για να ζούμε με αρμονία κοντά στην μητέρα φύση.

Τα σκυλιά αν υποψιαστούν κάνα κίνδυνο το βράδυ ή τής πρωινές ώρες γαβγίζουν ασταμάτητα.

Τα βοοειδή έχουν μια δική τους επικοινωνία με τα σκυλιά, έχουν δικούς τους κώδικες επικοινωνίας, καταλαβαίνουν ανάλογα με το γαύγισμα του σκύλου περί τίνος πρόκειται, γνωρίζουν πότε τα σκυλιά γαυγίζουν σε αρκούδα, λύκο η άλλο αρπακτικό και φωνάζουν άμεσα τα μοσχάρια κοντά τους, όπως γνωρίζουν όταν τα γαυγίσματα των σκυλιών είναι σε άνθρωπο ή κυνηγούν ένα λαγό, τότε το κοπάδι δείχνει αδιαφορία, καταλαβαίνει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος.

Πριν καλά καλά μας χαμογελάσει η αυγή του πρωινού ήλιου οι θηλάζουσες Αγελάδες φωνάζουν τα μοσχαράκια τους για το πρωινό γεύμα αυτό το ζηλεύει και ο βοσκός ή γελαδάρης, πηγαίνει δίπλα από το μοσχάρι και κλέβει, Αρμέγει λίγο γάλα στο κατσαρολάκι του, το σιγοβράζει στα κάρβουνα της φωτιά που καίνε ακόμα... Αχχχ θεέ μου μάγεμα η φύση... τι γευστικό, τι δυναμωτικό που είναι εκείνο το γάλα του βουνού μοσχοβολάει, ευωδιάζει όπως ακριβώς τα φρέσκα άνθη των αγριολούλουδων του βουνού...

Καλό Μήνα Ιούνιο και καλό καλοκαίρι συνάδελφοι βοσκάκια, φυσιοδίφες τση καρδιάς μου!!

Βοσκοχρήστος ΜΠΑΚΑΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ