Πριν από 20 χρόνια, όταν και πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με το μπάσκετ, ποτέ δε φανταζόμουν, ότι θα αξιωθώ να καταφέρω να αγωνίζομαι τόσα χρόνια με την κιτρινόμαυρη φανέλα του ΦΟΑ, που θαύμαζα από παιδάκι στην κερκίδα.
Ήταν ένα αξέχαστο ταξίδι, στο οποίο πολλές φορές πίεσα τον εαυτό μου, κάνοντας πολλές θυσίες για να γίνω καλύτερος, αποκτώντας παράλληλα πολλές εμπειρίες, όπως επίσης και πολλές χαρές και λύπες. Ωρίμασα ως άνθρωπος και αθλητής, δίνοντας παράλληλα όλη μου τη ψυχή, παίζοντας ακομα και τραυματίας όποτε χρειαζόταν, γιατί κάναμε αυτό που αγαπούσαμε επί 20 σερί χρόνια, εγώ και όλη η υπόλοιπη τρελή παρέα της ομάδας.
Επειδή όμως, όλα τα όμορφα πράγματα στη ζωή έχουν πάντα ένα τέλος, έφτασε η ώρα για να πω το δικό μου "αντίο" στη δεύτερη μου οικογένεια, την ομάδα του ΦΟΑ, με ανάμικτα συναισθήματα. Χαρούμενος και γεμάτος για όλες τις στιγμές που σημάδεψαν τη διαδρομή μας, με αποκορύφωμα το στόχο που εκπληρώσαμε πέρυσι με την κατάκτηση του πρωταθλήματος και την άνοδο της ομάδας στη Γ' Εθνική, αλλά και στεναχωρημένος που πλέον δε θα μπορώ να προσφέρω από εκεί που αγαπώ, τον αγωνιστικό χώρο.
Θέλω να ευχηθώ δημόσια καλή χρονιά στην ομάδα μας για τη νέα χρονιά που ξεκίνησε επίσημα χθες και τη βρίσκει και φέτος στη Γ' Εθνική, σε όλους τους παίκτες της ομάδας, υγεία πάνω απ' όλα και πολλές νίκες στη δύσκολη συνέχεια, όπως επίσης και στη διοίκηση μας. Όλοι όσοι αγαπάμε την ομάδα θα είμαστε πάντα κοντά της, έξω από τις τέσσερις γραμμές πλέον... #foafamily #10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου